Towarzystwo Przyjaciół Dzieci jest największą i najstarszą organizacją, która działa w Polsce na rzecz dzieci już ponad 100 lat. Zaistniała jako stowarzyszenie z misją wspierania najmłodszych w ich prawie do życia, do zdrowia i do nauki. W malowniczej otulinie Bolimowskiego Parku Krajobrazowego w Gminie Puszcza Mariańska powstanie wyjątkowy obiekt. Poza funkcją rehabilitacyjną ośrodek będzie pełnił funkcję wytchnieniowego wsparcia rodzin oraz rolę integracyjną osób z niepełnosprawnościami ze środowiskiem osób zdrowych, poprzez działania ekologiczne, rekreacyjne i wypoczynkowe. Porozmawialiśmy o tej inicjatywie z Moniką Jagodzińską, Prezes Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.
Kiedy rozpoczęła się Pani przygoda z TPD?
Miało to miejsce tuż po zakończeniu studiów i była to moja pierwsza praca. Jestem pedagogiem specjalnym z wykształcenia, zatem kwestie opieki nad dziećmi z różnymi niepełnosprawnościami jest mi bliska. Marzyłam o pracy w ośrodku adopcyjnym, a Towarzystwo Przyjaciół Dzieci w tamtym czasie było jedyną instytucją i organizacją, która prowadziła środki adopcyjne. Dopiero w latach 90. pojawiły się placówki publiczne i ośrodki prowadzone przez podmioty niepubliczne.
Praca jest wymagająca, prawda?
Jest to trudna praca, której trzeba się uczyć latami. Wraz z doświadczeniem rośnie pewność siebie i swego rodzaju obeznanie. Po 14 latach mojej pracy w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci zostałam dyrektorem Ośrodka Adopcyjnego. Obecnie jestem też prezesem Mazowieckiego Oddziału Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Poznałam wszystkie segmenty pracy organizacji. W latach 90. nastąpiła aktywizacja grupy rodziców, tworzyły się koła przyjaciół dzieci z myślą o maluchach cierpiących na rzadkie i niezaopiekowanie schorzenia, takie, jak: mukowiscydoza, fenyloketonuria, wrodzona łamliwość kości, ADHD, niepełnosprawność intelektualna i innego rodzaju dolegliwości – często sprzężone. Dieta dla alergików, dieta bezglutenowa, bezmleczna – były to rzeczy tajemnicze, a żywność trudno dostępna.
Grupy rodziców wspierały się w wychowaniu dzieci i poszukiwaniu ratunku. Jak widać, te zmagania trwały latami i dzisiaj odbywają się na szeroką skalę.
Rodzice wywalczyli sobie przestrzeń w służbie zdrowia. Powstały kliniki służące leczeniu zaburzeń u dzieci, pojawiły się placówki dedykowane dzieciom. Z czasem koła się usamodzielniały i powstawały nowe stowarzyszenia. Przy Towarzystwie Przyjaciół Dzieci powstało wiele stowarzyszeń np. Polskie Stowarzyszenie na rzecz osób z upośledzeniem umysłowym, Komitet Ochrony Praw Dziecka. Tematyka szeroko rozumianej niepełnosprawności jest mi znana.
Czy zauważyła Pani jakości pomocy niesionej osobom niepełnosprawnym?
Zauważyłam ogromny wręcz progres. Wokół nas żyje mnóstwo osób z niepełnosprawnościami. Przyzwyczailiśmy się do tego, że te osoby poruszają się na wózku inwalidzkim, o kulach czy w inny sposób. Jest mnóstwo niewidocznych niepełnosprawności i są one wyzwaniem naszych czasów. Przykładem są zaburzenia ze spektrum autyzmu. Rozwój medycyny umożliwił ratowanie życia noworodków, które niegdyś nie miały szans na przeżycie. Mnóstwo dzieci udało się uratować, rozwijają się i funkcjonują, lecz niektóre z nich będą potrzebowały wsparcia do końca życia. Potrzebne jest ich wsparcie dzieciom nie tylko w okresie edukacji, ale także po zakończeniu nauki. Kiedy takie osoby wkraczają w świat dorosłych, okazuje się, że na rynku pracy nie ma dla nich miejsca. Stąd warsztaty terapii zajęciowej, domy dziennego pobytu – a my właśnie takie miejsce chcemy stworzyć w Olszance w gminie Puszcza Mariańska. Miejsce zagwarantuje chwilę wytchnienia dla rodziców, celem jest wsparcie ich codziennej pracy z dzieckiem.
Czy udało się zabezpieczyć środki na pokrycie kosztów tej inwestycji?
Szczęśliwie udało nam się pozyskać część środków na budowę ośrodka z Zarządu Województwa Mazowieckiego. Olszanka to doskonała lokalizacja, otoczona zielenią, czystym powietrzem i z dostępem do wody tworzy zdrowy mikroklimat. W ośrodku powstaną 24 miejsca noclegowe, z czego jeden pokój dostosowany do potrzeb osoby o innych gabarytach potrzebach – na przykład poruszającej się na wózku inwalidzkim. Wszystkie pomieszczenia dostosowane będą do potrzeb osób niepełnosprawnych. Zgodnie z programem „Opieki wytchnieniowej” podopieczni będą mieć u nas zagwarantowaną całodobową opiekę, zajęcia, rekreację i poczucie bezpieczeństwa. Chcemy tam także uruchomić zakład aktywności zawodowej, aby w miarę możliwości i chęci osoby przebywające w ośrodku mogły mieszkać i pracować.
Jakie aktywności będą zapewnione w ośrodku?
Powstanie pięć pracowni: gospodarstwa domowego, multimedialna, pracownia ogrodnicza, krawiecka i techniczna. Olszanka ma potencjał przekształcenia się w centrum rehabilitacji społecznej, zdrowotnej i zawodowej. Opieka będzie się odbywała całodobowo, a dodatkowo stworzymy własną kuchnię, aby nie uzależniać się od cateringu i dostaw.
Kiedy nastąpi przecięcie wstęgi?
Zakończenie prac przewidziano na marzec-czerwiec 2023 roku. Założeniem jest, aby placówka odpowiadała na potrzeby lokalnej społeczności, stała się schronieniem wsparciem dla osób z niepełnosprawnościami z powiatu żyrardowskiego. Będzie to także miejsce pracy.
Czy można jakoś pomóc w tworzeniu ośrodka w Olszance?
Nie mamy jeszcze zabezpieczonej pełnej kwoty niezbędnej do zakończenia budowy. Liczymy na pomoc ze strony lokalnej społeczności. Ponadto w sieci na siepomaga.pl trwa zbiórka na rzecz budowy naszego ośrodka. Podkreślę, że nie jest to budowa, lecz gruntowna przebudowa istniejącego obiektu. Powstanie specjalne boisko, mini zoo, a cały ośrodek będzie nowoczesny i ekologiczny. Budynek będzie ogrzewany przy pomocy pompy ciepła. Na terenie będzie funkcjonował także basen. Ośrodek zostanie stworzony od podstaw w trendzie ekologicznym. Mamy do zagospodarowania ponad 12 tys. mkw.
